zondag 3 mei 2009

Dagje uit

In het kader van ken je erfgoed en ook omdat het morgen en overmorgen toch belangrijke dagen zijn in de Nederlandse geschiedenis besloten we vandaag eens richting Margraten te rijden.
Ik was er nog nooit geweest, ja ik weet het ik moet me diep schamen.
In Normandië zijn we ook naar een Amerikaans oorlogskerkhof geweest en dat heeft me toch wel geraakt, maar Margraten hakt er toch ook wel in. Al die witte kruizen, ongeloofelijk. Nu is Margraten maar klein in vergelijking met Ohama Beach maar toch.
Sanne vond het niet echt leuk geloof ik. Het was wel spannend en ook wel interessant maar nou echt het dagje uit? Nee.
Maar wij vonden het wel belangrijk om vooral rondom deze dagen weer eens stil te staan bij al dat leed.



Uiteraard hadden we nog een verrassing voor de kids. We zijn vanuit Margraten doorgereden naar het 3-landenpunt bij Vaals. Sanne had het er deze week nog over dat ze het toch maar heel raar vond dat je met een voet in Nederland, de andere in België en met een hand in Duitsland kon staan. We hebben het haar laten zien :)
Het was ontzettend druk daar, een of ander wielerronde was bezig. In het belgische deel staat nu ook een uitzichtstoren, daar zijn we op geweest. Helemaal opgeklommen, jaja, ik heb het geweten, moest toch erkennen dat mijn conditie niet meer is wat geweest is :)
Heb dan ook heel braaf de lift naar beneden genomen HAHA
Dit uitje vonden de kids uiteraard wel heel erg leuk en met de belofte van een lekker ijsje.....



..... zijn we doorgereden naar Epen. Tjonge, lang geleden dat we daar waren. Wist al helemaal niet meer hoe we moesten rijden. Wat een geluk dat we de DomDom bij ons hadden. Het was weer een drukte van jewelste bij de ijskraam, maar goed hij heeft dan ook heerlijk ijs en dan betaal ik het toch liever voor zoiets dan voor een softijsje :)
Sanne en Lisa wilde allebei een "Reuze" coupe met 3 bolletjes. HAHA, ik had ze nog zo gewaarschuwd :)
Sanne gaf er al snel de brui aan, papa had weer geluk, maar Lisa liet zich niet kennen, tot bijna op het laatst toen ze echt niet meer kon. Het waren ook flinke rakkers. Vond het dan ook niet vreemd dat ze haar avondeten bijna niet opkreeg. En gek hé, zin in een toetje hadden ze niet meer :)



Geen opmerkingen:

Een reactie posten