Turnmeeting Lisa

Vandaag was het dan eindelijk zover. Lisa had er al een tijdje naar toegeleefd. Ze vond het aan de ene kant heel spannend en aan de andere kant ook heel erg eng.
Ze had in de sporthal van de Bende vandaag haar allereerste turnmeeting.
Vanuit de verening kregen ze een turnpakje en een daarbij behorend trainingspakje.
Om 09.00 uur vanmorgen mochten we al paraat staan. En dat op een ZONDAG!!!

Maar wat deed ze het goed! En dat zeg ik niet alleen uit moederlijke trots ;)
Ze had super punten. Ze moesten oefeningen op de brug, balk en lange mat maken en ook een springoefening. Voor de sprong had ze een 9.1, de brug 8.3, balk 8.5 en de lange mat een 7.6. "Was wel een strenge mevrouw daar aan de jurytafel van de mat mam" Dat was ik wel met haar eens, want ze deed het super op die mat, dus waar was die 9!!!!

Maar goed, ze deed het prima en alle groepen van PhDes die meededen hadden allemaal de 1e plaats behaald, behalve de groep jongens, die kregen een derde prijs. Hoe ze precies tot die totale komen is mij een raadsel, maar 1e!!! Het klinkt goed. Ze was zo ontzettend trots op haar zelf. En daar gaat het dan ook om, het zelfvertrouwen te krijgen en het toch maar even doen, daar ze en publique je kunstjes te vertonen en dan ook nog een mama hebben die continue met de fotocamera achter je aan zit. Gelukkig voor haar moesten we op de tribune zitten, dus zo dichtbij kwam ik niet :D

Een kleine impressie van deze ochtend:



Is ze geen kanjer!!!
Hier spreek een trotse mama :D

Mijn kleine meiske is 10!!!

Afgelopen vrijdag is ons meiske 10 jaar oud geworden. Als de dag van gisteren weet ik nog hoe ze geboren is. De dag ervoor brak 's morgens al het water. Omdat ik het niet vertrouwde omdat er bloed bij zat heb ik de verloskundige laten komen. Dit was een invalster die mijn buik niet kende en dacht dat Sanne in een stuit lag en me naar het ziekenhuis bracht voor een echo. Alles was goed, Sanne lag precies goed. Ik heb gezien wat het wordt zegt de verloskundige. Nou, ik kan nog wel even wachten hoor tot dat de baby geboren is :D Eigenlijk wist ik al vrij zeker dat we een meisje zouden krijgen. We hadden wel een jongensnaam, maar eigenlijk stonden we daar helemaal niet achter.
's Avonds nog gewoon op visite geweest bij mijn schoonbroer en schoonzus. Frank wilde zelfs nog die zaterdag bij grote zus Heleen een vloertje gaan leggen. Nou, zei ik nog, ik denk dat jullie morgen allemaal bij mij zullen zitten, want geheid dat ik vannacht ga bevallen en ik kreeg gelijk.
Rond een uur of 2 begonnen de weëen. Eigenlijk al vrij heftig. Wist ik veel dat ik de hele dag door al weeën had gehad, het was rommelig in de buik. Toen de verloskundige om 17.00 uur kwam had ik zelfs schijnbaar al bijna volledige ontsluiting. Heb schijnbaar in de auto onderweg naar het ziekenhuis persweeën zitten weg te puffen.
Sanne wilde eruit en snel ook.
Rond half 6 was ze er dan. Zo'n klein wonder, helemaal nog onder het smeer.
Zo konden we je niet laten zien aan de opa's en oma's en de ooms en tantes. Dus eerst in bad.
Ik weet nog goed dat we (als grapje) een briefje bij de buren ingooiden met daarop "VERHUIZEN??" Yolanda had nml. gezegd dat als we een dochtertje kregen dat we haar vooral geen Sanne moesten noemen, die naam had ze nou al zo vaak op een geboorte kaartje gezien (ze werkte toen bij Humanitas).
Yolanda had hem meteen door en stond op haar blote voeten bij ons voor het raam te dansen, Ralph had iets langer nodig :D

Pap en Frank stonden al vroeg de ooievaar tegen de muur te boren en dat is nu dan 10 jaar geleden.
Wat vliegt die tijd. Als de kinderen ouder worden merk je dat jezelf ook ouder wordt :(

Ze heeft een fantastische dag gehad vrijdag zei ze. Met zoveel mooie cadeautjes.
En vandaag hebben we het nog eens dunnetjes over gedaan met vrienden.
Dus op naar de 11 meis!