Gebroken

2 weken geleden zei Lisa tijdens een EHBO-les op de scouting nog: "mam, zou best wel eens willen weten hoe dat aanvoelt een gebroken arm " Nou, weet wat je wenst!!!!
Vanmorgen tijdens een schooluitje naar de Botanische tuin sloeg het noodlot toe, tijdens een beetje dollen met haar vriendinnetje vielen ze beiden en kwam Lisa met haar elleboog op de grond terecht. Huilen uiteraard. Weer terug op school werd er toch even naar gekeken door een BHV-er en werd besloten om toch naar de Eerste Hulp te gaan. Fijn dat Tessa - de moeder van Lisa's vriendinnetje - haar bracht en de hele tijd bij haar gebleven is. Sanne was ook mee - ze was toch wel bezorgd om haar kleine zusje.

Heel vreemd dat ze mij nergens te pakken konden krijgen - had mijn mobiel toch echt aanstaan!!! - maar gelukkig kregen ze Peter wel aan de lijn en die regelde dat Lisa meteen doorkon op de eerste Hulp. Je hebt tenslotte zo'n wit pak aan en dan moet je daar natuurlijk ook gebruik van maken ;-)
Al met al heeft het toch dik 1.5 uur geduurd. Er werden eerst foto's gemaakt om vast te stellen of het wel een breuk betrof. Het was niet duidelijk te zien, dus ook een foto van de rechterarm (gelukkig is het haar linker!!) om beide armen met elkaar te vergelijken. En ja hoor, duidelijk een breuk in het elleboogbot (vraag me niet welke). Omdat de zwelling nog te groot was is er nog geen definitief gips om de arm gezet, maar is de arm gespalkt en daarom heen spalkgips geplaatst. Van bijna boven aan tot aan de hand ingegipst.



Een mitella om zodat de arm rust krijgt. Volgende week vrijdag mag ze terug naar de chirurg en dan wordt er nog een foto gemaakt om te kijken of de breuk niet doorloopt naar de groeischijf en dan wordt het definitieve gips geplaatst. Oranje wilde ze niet ;-) maar paars leek haar wel een mooi kleurtje.

Ondertussen was ik aan het werk. Niet lekker uiteraard, want je gedachten zijn continue bij Lisa, maar nadat ik haar aan de telefoon had gehad was ik al wat meer gerustgesteld. Het eerste wat ze zei was: "mam, ik wil nooit meer weten hoe een gebroken arm aanvoelt!!" Uiteindelijk kon ik een uurtje eerder naar huis. Peter kon gelukkig meteen naar huis nadat Lisa's arm verzorgd was.
Lisa zat met een pips gezichtje in de stoel, de pijnstillers waren duidelijk bijna uitgewerkt.
Nu ligt ze gelukkig te slapen, diverse kussens onder haar arm ter ondersteuning. Ze heeft pijn dat is wel duidelijk, maar onze spruit is niet daarna om daar continue over te klagen gelukkig. Ze is wel heel lacherig, bijwerking van de pijnstilling ;-)?? Wat zouden ze haar gegeven hebben daar op de EHBO HAHA.

Al met al zal ze hier hopelijk over 4 weken over kunnen lachen. En lekker op vakantie gaan zonder overbodige ballast aan haar arm.
Dus kijk goed uit met wat je je wenst!!!!